خبرنگار مداح نیست که از مدیران تعریف کند و هر جا حرف مردم را زد مورد هجمه و انتقاد قرار گیرد
اگرچه عزیز شمردن حرفه خبرنگاری منحصر به یک روز است (۱۷ مرداد) اما منطقی است مسئولان امر بر جنبههای مختلف این شغل سخت و حتی خطرناک آگاه باشند و چنین نباشد که در ۳۶۴ روز سال موجوداتی مزاحم و خرابکار از خبرنگاران متصور شوند و در عوض در عرض یک روز با فراموش کردن همه شکایتها و دادگاهی کردنها و … با اهدای یک هدیه کارت بانکی یا لوح قدردانی، از خبرنگارانی دلجویی کنند که قرار است از فردای ۱۷ مرداد دوباره زیر تیغ تیز انتقادات آنها قرار گیرند. البته این بدان معنا نیست که خبرنگاران مبرا از هرگونه اشتباه و خطایی هستند و هر چه میگویند درست است.
پایگاه خبری ایرانیان _ اساسا اگر خبرنگار جوهر نقد در قلم خود نداشته باشد دیگر چیزی از رسالت او باقی نمیماند. در قانون مطبوعات ایران هم آمده است که ” مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم و مسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج وبه اطلاع عموم برسانند”. بنابراین وقتی قانون اجازه نقد میدهد، باید ظرفیت پذیرش نقد هم در مسئولان بالا و بالاتر برود.
رسانه های مستقل یکی از مولفه های جامعه مدرن هستند که انتقاد پذیری را در این جوامع تعریف شده کرده اند. اما در کشور ما رسانه ها همواره باید به نهاد و گروهی متصل باشند و مسئله رسانه مستقل در کشور ما بسیار نادر است همه این مسائل در کنار هم باعث می شود انتقاد که در کشورهای جامعه مدرن اصلی پذیرفته شده است در کشور ما دشمنی و تخاصم به نظر آید.
رسانه ای که نسبت به دغدغه های مردم بی تفاوت باشد رسانه نیست و کسی هم که در حوزه اطلاع رسانی از کنار مشکلات و مطالبات مردم به راحتی بگذرد نمی تواند خود را خبرنگار بنامد.
خبرنگار باید حرمت داشته باشد و به دید احترام نگاه شود؛ خبرنگار مداح نیست که از مدیران تعریف کند و هر جا حرف مردم را زد مورد هجمه و انتقاد قرار گیرد.
خبرنگار باید مردمی باشد و طرف مردم باشد. مردم ماندنی هستند و مسئولان رفتنی و خبرنگار نباید دولتی باشد .خبرنگار باید مصونیت داشته باشد نه اینکه بابت خبری که منتشر می کند باید چند روز جواب پس بدهد.
خبرنگار واقعی کسی است که قلم، اعتبار و حرفه اش را نمی فروشد بلکه با پرداختن به مشکلات مردم تا حصول نتیجه و رفع آن مشکل، التیام بخش دردها و زخم های مردم جامعه است.
رسالت خبرنگار این است که در کنار انعکاس رویدادها، موفقیت ها و خدمات، کاستی ها و مشکلات و معضلات را هم مطرح کند.رسانه و خبرنگار باید از هر جناح و جریانی، آزاد باشد و با حفظ امانتداری، برای مردم تولید محتوا کند نه این که قلم و حرفه اش را پلکانی برای رشد و ترقی عده ای منفعت طلب قرار دهد.
اساسا اگر خبرنگار جوهر نقد در قلم خود نداشته باشد دیگر چیزی از رسالت او باقی نمیماند.
و اما سخنی خطاب به مدیران ادارات و دستگاههای مختلف در مسجدسلیمان ؛ هیچ مدیری در مسجدسلیمان نباید از نقد سازنده فرار کند و از پاسخگویی به خبرنگار در هراس باشد چرا که نقد پذیری و ارتباط با رسانه ها موجب حرکت رو جلو و رشد و پیشرفت شهر می شود. اعتقاد به پاسخگویی به خبرنگاران و تکریم این قشر پرتلاش در واقع اعتماد به افکار عمومی و مردم مسجدسلیمان است.
کسی حق ندارد جلوی نقد منصفانه را بگیرد، مدیران شهرستان باید قدردان انتقادات خبرنگاران باشند نه با هر گزارش انتقادی، واکنش تهدیدی نشان دهند و پای آنها را به مراجع قضایی و امنیتی باز کنند.
هر مدیری که در مسجدسلیمان مسئولیتی می پذیرد هیچ وقت نباید از انتقاد فرار کند و یا هراس داشته باشد چرا که نقد منصفانه و دلسوزانه زمینه اصلاح و بهبود امور و حرکت به جلو و پیشرفت را به همراه خواهد داشت.
خیال مسئولان از بابت نقد راحت باشد چرا که با دسترسی آسان مردم به شبکههای اجتماعی، که آگاهی آنان را از وقایع و پشت صحنههای سیاسی، اقتصادی و … افزایش داده است، دیگر فرق بین نقد و تسویه حساب بر همه معلوم است و مخاطب به راحتی زیر بار هر نقدی نمیرود و بیدلیل به مسئولان بدبین نمیشود.
بنابراین در روز خبرنگار به مسئولان شهرم توصیه میشود که توقع آنان از خبرنگاران تنها به بازتاب اخبار فعالیتهایشان محدود نشود بلکه نقد آنان را مهمتر و نتیجهبخشتر از خبررسانی صرف بدانند و اجازه دهند همین نقدها کیفیت کار مدیران، مسئولان و نهادها را بالاتر ببرد و عیب طرحهایشان را مرتفع کند که خیر آن در نهایت به همین مردم و البته خود مسئولان میرسد.
انتهای پیام